popis stanovništva 2010 godine

• MZ Brestovo                                  Brestovo/ 967/ 967 Srbi
• MZ Mitrovići                                   Mitrovici/ 340/ 340 Srbi
• MZ Dragalovci,                              Dragalovci/454/ 454 Srbi
• MZ Jelanjska,                                Jelanjska/ 597/ 597 Srbi
• MZ Ljeb,                                        Ljeb/ 410/ 410 Srbi
• MZ Osredak,                                  Osredak/ 438/ 430 Srbi, 8 Bosnjaci
• MZ Ostružnja Gornja,                    Ostruznja Gornja/ 450/ 450 Srbi
• MZ Ostružnja Donja,                      Ostruznja Donja/ 701/ 696 Srbi, 5 Bosnjaci
• MZ Radnja Donja,                          Radnja Donja/ 530/ 530 Srbi
• MZ  Stanari                                    Stanari/ 1593/ 1593 Srbi
• MZ Raškovci                                  Raskovci/ 440/ 440 Srbi
• MZ Cvrtkovci,                                 Cvrtkovci/ 797/ 797 Srbi
• MZ Cerovica.                                  Cerovica/ 1460/ 1455 Srbi, 5 Bosnjaci

• Mjesne zajednice

•  

• BRESTOVO

•  

  

  Brestovo se nalazi na samoj margini opštine Stanari, a graniči se sa opštinama Prnjavor i Derventa. Prema geografskom položaju dominira brdoviti predio, nadmorske visine do 319 metara. Površina Brestova iznosi oko 2,154 hektara i, pored Cerovice, to je selo najveće površine. Stanovništvo ovog kraja uglavnom se bavi poljoprivrednom proizvodnjom, a određeni broj stanovništa povremeno ili trajno boravi u inostranstvu. Graniči se sa Mitrovićima, Dragalovcima, Kulašima (opština Prnjavor). U selu se nalaze dvije pravoslavne crkve, jedna posvećena Pokrovu presvete Bogorodice, izgrađena 1989. godine i jedna u Gornjem Brestovu, posvećena rođenju Presvete Bogorodice. Osim toga, postoje i dvije osnovne škole, devetogodišnja područna, Osnovna škola „Desanka Maksimović“, koja pripada centralnoj školi u Stanarima i petogodišnja škola u Gornjem Brestovu. Najčešća prezimena su: Gavrić, Keser, Marjanović, Ignjić, Garić, Kozarević.

   

  _^CVRTKOVCI

• 

• 

• Cvrtkovci se graniče sa selima: Jelanjska, Mitrovići, Pojezna, Raškovci. Stanovništvo ovog kraja uglavnom se bavi poljoprivredom i stočarstvom. Površina iznosi oko 1,070 hektara, a nadmorska visina do 324 metara. Selo je smješteno je na udaljenosti od oko 5 km od Stanara. Granica sa derventskom opštinom je rijeka Ilova, koja razdvaja Cvrtkovce i Pojeznu. Zapadno od Cvrtkovaca je selo Mitrovići, a legenda kaže da su ta dva sela nekada bila jedno. Klima i geografski položaj sela omogućio je proizvodnju ratarskih kultura, kao što su: kukuruz, pšenica, ječam. Osim toga, izražena je voćarska proizvodnja. Manji dio stanovništva boravi u inostranstvu, međutim, zbog negativnog prirodnog priraštaja, kuće, sve više i više, ostaju prazne. U selu se nalazi i petogodišnja područna osnovna škola, koja pripada centralnoj, Osnovnoj školi „Desanka Maksimović“ Stanari. U selu se  nalazi  pravoslavna crkva, posvećena Svetom velikomučeniku Dimitriju, koja se nalazi nedaleko od škole. Najčešća prezimena u Cvrtkovcima su: Gostimirović, Tunjević, Mišurić, Kvržić, Lazić, Kezmić.

•  

•  

  

  CEROVICAGojakovac dobija svoj naziv iz turskog vremena. Naime, tu se u borbama protiv Turaka istakao čuveni hajduk Gojko, koga su Turci mučki ubili. Na uspomenu na hajduka Gojka pređašnji stanovnici dadoše ime mjestu „Gojakovac“. Gojakovac je poznat  po tome što je na njemu sagrađena crkva i škola. On je bio prvi centar pismenosti i kulture. Takođe je  u ekonomskom pogledu odigrao vrlo važnu ulogu, pošto su tu nikle prve trgovine. Gojakovac jeste jedan mali zaseok sela Cerovice. Po nazivu sela i parohija dobija svoje ime „cerovačka“. Nekada su na području ovoga sela, a i cijele parohije bile nepregledne šume. Najviše je raslo drvo cer i po njemu  selo dobija ime Cerovica. Prvobitni stanovnici Cerovice su došli iz raznih krajeva a naročito iz Hercegovine.  Kao najstarije porodice tretiraju se Josići i Anđelići, porijeklom iz Hercegovine. Došavši u ovaj kraj, suočili su se sa mnogim poteškoćama. Kao prvo trebalo je iskrčiti šume. Zatim su osnovali  groblje  na Gojakovcu. Tu su se održavali  prvi molitveni skupovi, najprije pod otvorenim nebom, a zatim pod šatorom. Na molitve su dolazili ne samo mještani sela Cerovice, nego mještani i drugih sela: Vitkovci, Blaževci, Bobare, Vrela, Radnja Gornja, Radnja Donja, Stanari, Raškovci, Ljeb,Osredak, Ostružnja Donja i Gornja. Na teritoriji Cerovice žive Srbi. Klima je umjereno kontinentalna. Pošto je teren brdovit, narod se bavi stočarstvom i zemljoradnjom. Graniči se sa selima Radnja Donja, Ostružnja Donja, Ostružnja Gornja, Vitkovci,Stanovi (grad Doboj), Miljanovci (opština Tešanj), Ljeskove Vode ( opština Doboj). Zauzima površinu 2,269 hektara, što ujedno predstavlja najveću površinu sela na području opštine Stanari. Cerovica je smještena na 324 metra nadmorske visine (najviša tačka), što će reći da se radi o brdovitom predjelu. Narod ove parohije bio je oduvijek pobožan i na vrlo visokom moralnom stepenu. Svakako, kao takav on je čeznuo, tj. imao je želju da jednog dana sagradi sveti hram gdje će se sastajati i zajednički upućivati molitve Gospodu Bogu. Što su željeli to su i dočekali. Dva prijedloga gdje će se zidati novi hram bila su odbačena. Jedan prijedlog bio je u selu Ostružnja Donja, mjesto zvano „Klupe,“, a drugi Radnja Donja „Brdo Blagojevića“. Pošto su u to vrijeme Anđelići bili najviđeniji ljudi, a prvi po bogatstvu, uspjeli su da privole većinu naroda da se crkva sagradi na Gojakovcu. U to vrijeme, na Gojakovcu se nalazio neki turski beg, koji je prilikom povlačenja dao odobrenje za gradnju crkve. Najprije je osnovan građevinski odbor, na čijem se čelu nalazio ugledni prota Kosta Anđelić, sin sveštenika Vase Anđelića. Prota Kosta uzeo je na sebe svu odgovornost. Uspio je, od austrijskih vlasti, da dobije odobrenje za izgradnju crkve. Sa još nekoliko uglednih ljudi prota kreće na put. Išao je od mjesta do mjesta po svoj Bosni i Hercegovini sakupljajući dobrovoljne priloge. U tom poduhvatu je i uspio. Odmah se  pristupilo izgradnji crkve. Ne zna se tačno kada je gradnja počela, ali se zna da je hram dovršen 12. juna (30. maja) 1891. godine, a osvećen 12. jula (29. juna) 1892. godine Hram je posvećen Sv. apostolima Petru i Pavlu. Od temelja do krova crkva je zidana kamenom, a pokrivena je crijepom zvanim kopitar. U crkvi se nalazi  zvonik, u kome su u početku bila smještena dva zvona: jedno veliko i drugo srednje, koja su svečano osvećena na Mitrovdan 1892. godine. Ovu crkvu zadesila je katastrofa u Prvom svjetskom ratu time što su austro-ugarske vlasti odnijele zvona sa crkve i nikada ih više nisu vratili. Ni Drugi svjetski rat nije poštedio ovu crkvu. Zloglasne ustaše ušle su u crkvu, oštetile ikonostas, predoltarske svijećnjake, iz crkve odnijeli zlatni krst, zlatni putir i mnoge druge vrijednosti. Tek za vrijeme Kraljevine Jugoslavije, uspjelo se nabaviti samo jedno veće zvono. Uglavnom, hram je zadržao svoj prvobitni izgled. Ikonostas je star koliko i crkva. Ime umjetnika, koji je ikone radio, je nepoznato. Uz crkvu je smješten i zavičajni muzej „Gojakovac“, a petogodišnja škola pripada centralnoj školi u Stanarima. Da Cerovica ima bogat sportski život, svakako svjedoči i činjenica da se svake godine organizuje turnir u malom fudbalu, koji privlači mnoge posjetioce i ljubitelje ovog sporta. Turnir se organizuje u ljetnjem periodu, za Petrovdan. Osim toga, Cerovica ima razvijen i kulturni život, o čemu svjedoči u prilog i Kulturno umjetničko društvo „Cerovica“ kao i žensko pjevačko drušvo „Krin“. Najčešća prezimena u Cerovici su: Jotić, Čikojević, Keser, Petković, Milivojević, Božić, Cvijanović, Nikolčić.

   

   

  DRAGALOVCI

  Dragalovci su naseljeno mjesto u sastavu opštine Stanari, koje se prostire na 1,309 hektara. Selo je smješteno na regoinalnom putu R 474 Prnjavor-Jelah. Kroz Dragalovce protiče rijeka Ukrina, koja ovo mjesto razdvaja sa Kulašima (opština Prnjavor). Dragalovci se graniče sa selima: Kulaši, Ljeb, Mitrovići, Brestovo, Stanari, Raškovici, Osredak. Reljef je brdovit, i dostiže visinu do 340 metara nadmorske visine. Kuće su gušće smještene u centralnom dijelu sela, dok su ostale razbacane po brežuljcima. Selo je, prije rata, imalo veliki broj stanovnika katoličke vjeroispovijesti, dok danas ima svega nekoliko kuća, i to uglavnom povratnika. Dragalovci nemaju svoju pravoslavnu crkvu, a ni katolička crkva, koja se tu nalazi, nije u upotrebi. Među najčešćim prezimenima su: Barukčić, Jozić, Subotić. U selu se nalazi područna, petogodišnja Osnovna škola „Desanka Maksimović“, koja pripada centralnoj školi u Stanarima.

   

   

  JELANJSKA

  Jelanjska je selo koje broji oko 200-300 domaćinstava. Graniči se sa selima: Cvtkovci, Raškovci, Ostružnja Donja, Ostružnja Gornja, Tisovac i Ljeskove Vode (opština Doboj). Selo se prostire na površini od oko 1,571 hektara, nadmorske visine do 313 metara. Stanovništvo pretežno živi od poljoprivrede, dok je manjina zaposlena u lokalnim firmama, a jedan mali dio privremeno boravi u inostranstvu. Bogata je prirodnim resursima, kao što su šume, veliki broj izvora pitke vode i plodnim zemljištem. Posjeduje stabilnu električnu mrežu, telekomunikacije i povezana je asfaltnim putem do svih obližnjih gradova. U Jelanjskoj se nalazi područna, petogodišnja Osnovna škola „Desanka Maksimović“, koja pripada centralnoj školi u Stanarima. Najčešća prezimena su: Bogdanović, Kerić, Rauković, Lugonjić, Petrović, Smiljanić, Đermanović.

   

   

   

  LJEB

  O selu Ljeb postoje podaci i prije dolaska Turaka. Kroz istoriju, kako se pominjalo, postoji oko desetak naziva za selo Ljeb, a neki od njih su: Glib, Gljib, Lib, Hlib, itd. Postoji nekoliko priča kako je selo Ljeb dobilo baš to ime. Neke od njih su: „U ono vrijeme rijeke Radnja i Ukrina nisu bile ni manje ni veće nego sad. Bile su duboko ukopane, visoke obale. Nigdje nije bilo mosta da se može prijeći. Kada su ljudi iz Stanara sijali kukuruz ili orali za pšenicu, govorili su: „Džaba mi ovo radimo, ovo je tuđe, ono tamo je naš ljeb“. U ono vrijeme nailazili su cestom pljačkaši i otimali hranu od naroda, tako da sredinom zime nisu imali šta da jedu. Ti pljačkaši u Ljeb nisu smjeli da dolaze, zbog hajduka koji su tu živjeli, jer nisu mogli da pobjegnu ako ih potjeraju, obzirom da nije bilo mostova da mogu pobjeći. Ljudi iz Ljeba davali su hranu Stanarčanima, džabe ili za pare, bitno da se preživi. Zbog toga što su oni govorili (dok su radili), da je „ono tamo naš ljeb“, selo Ljeb je dobilo baš to ime. Druga priča kako je selo dobilo ime: „Prije dolaska Turaka, bio je vlastelin koji je vladao od Doboja do Banje Luke i od Prnjavora do Travnika. Taj vlastelin je imao dva sjedišta. Jedno u manastiru Liplju, drugo u Čečavi. U to vrijeme Ljeb je, navodno, bio dio sela Čečava. Tada je taj vlastelin udao kćerku u današnji Ljeb i dao joj to za miraz. “Ovo poklanjam svojoj kćeri, jer je dobro kao ljeb“, rekao je tada taj vlastelin. A u Srba, kad je nešto dobro, da bi dokazali da je dobro, oni kažu „dobro kao ljeb“. Ljeb se graniči sa Osretkom, Dragalovcima, Stanarima, Rastušom (opština Teslić). Prema geografskim obilježijima, radi se o brdovitom predjelu, najviše nadmorske visine oko 337 metara. Selo se prostire površinom od oko 562 hektara. Stanovništvo se uglavnom bavi poljoprivredom, a dobar dio stanovništva je zaposlen u EFT kompaniji. U Ljebu se nalazi jedna područna, petogodišnja osnovna škola, koja pripada centralnoj Osnovnoj školi „Desanka Maksimović“ u Stanarima. Selo je povezano regionalnim putevima sa susjednim opštinama: Prnjavor, Doboj i Teslić. Takođe, prugom je povezan sa Banjom Lukom i Dobojom. Kao najčešća prezimena u Ljebu spominju se: Šućur, Kovačević, Janjilović, Bjelošević, Marić.

   

  MITROVIĆI

• Prema lokalnom predanju, nekada su sela Cvrtkovci i Mitrovići bili jedno selo. Danas se selo Mitrovići prostire na površini od oko 715 hektara. Reljef je uglavnom brdovit, najveće nadmorske visine do 337 metara. Stanovništvo ovog kraja uglavnom se bavi poljoprivredom, a određeni dio stanovništva živi i radu i inostranstvu. Mitrovići nemaju svoju osnovnu školu , a ni crkvu, tako da stanovništvo toga kraja svoje vjerske potrebe uglavnom zadovoljava u susjednim selima, Cvrtkovcima i Brestovu. Najčešća prezimena sela Mitrovići su: Bijeljić, Ćelić.

  OSREDAK

  Selo Osredak se nalazi na rubu opštine Stanari. Granicom sela protiče rijeka Ukrina. Graniči se sa opštinom Prnjavor (Kulaši) i opštinom Teslić (Čečava). Osim toga, graniči se i sa selima: Ljeb, Dragalovci. Stanovništvo se uglavnom bavi poljoprivredom i stočarstvom. U selu se nalazi područna, petogodišnja osnovna škola, koja pripada centralnoj školi „Desanka Maksimović“ u Stanarima. Uz školu, nalazi se i poligon za mali fudbal. U Osretku se nalazi i Dom za omladinu i srpska pravoslavna crkva, koja je izgrađena 1936. godine. Crkva je posvećena Svetom apostolu i jevanđelisti Luki, a uz crkvu nalazi se i svetosavski dom. Najčešća prezimena su: Pančić, Perić, Miškić, Nikolić, Smiljanić.

   

  OSTRUŽNJA DONJAOstružnja Donja je naseljeno mjesto u opštini Stanari. Prema popisu stanovništva iz 1991. godine u naselju je živjelo oko 1,131 stanovnika. Ostružnju Donju okružuju tri rijeke: Ostružnja, Radnja i Vranjak, koje čine prirodnu granicu sa naseljima Ostružnja Gornja, Radnja Donja i Cerovica. Smještena je na obroncima Krnjina, naselje je razuđenog tipa, a kuće su razbacane po brdima. Pretpostavlja se da je Ostružnja dobila naziv po strugari, koja je postojala u prošlosti. Stanovništvo se bavilo obradom i preradom drveta. Prvi put se spominje u 14. vijeku. U selu se nalazi „Ilešev grob“ na kome se, iz generacije u generaciju, obnavlja krst, koji ga označava. Prema predanju, hajduk je oteo djevojku koja nije htjela da se uda za njega, nakon čega ih je stigao njen otac i na mjestu ubio otmičara. U Ostružnji Donjoj se nalazi hram Srpske pravoslavne crkve posvećen Usjekovanju glave svetog Jovana Krstitelja. Gradnja crkve je započeta 1997. godine, a trajala je oko tri godine. Izgrađena je dobrovoljnim prilozima i radom stanovnika naselja. Osveštana je 5. avgusta 2001. godine. Prije izgradnje hrama, stanovnici su posjećivali obližnje crkve u Stanarima i Cerovici. Najčešća slava, koju proslavlja oko dvije trećine stanovništva, je Sveti Stefan. Slava Ostružnje Donje je Spasovdan (Vaznesenje Gospodnje). U naselju postoji područno odjeljenje Osnovne škole „Desanka Maksimović“ (Stanari). Među najrasprostranjenijim prezimenima, u Ostružnji Donjoj, su: Stevanović, Kovačević, Prodanović, Vidović, Radić i Ristić.

  OSTRUŽNJA GORNJA

  Ostružnja Gornja je selo koje je od Stanara udaljeno svega 1,5 kilometara, površine oko 934 hektara. Kroz selo prolazi rijeka Ostružnja. Graniči se sa selima Ostružnja Donja, Cerovica, Jelanjska, Ljeskove vode (opština Doboj). Stanovništvo se bavi uglavnom poljoprivredom, a određen dio stanovništva zaposlen je u EFT kompaniji. Ostružnja Gornja nema crkvu, a ni osnovnu školu, tako da djeca tog kraja idu u centralnu školu, koja se nalazi u Stanarima. Selo je prugom i regionalnim putem povezano sa susjednom opštinom Doboj. Najrasprostranjenija prezimena su: Baćić, Beličić, Pejčić.

   

  RADNJA DONJA

  Radnja Donja je selo u opštini Stanari, koje se graniči sa Cerovicom, Ostružnjom Donjom, Stanarima; Vitkovicma i Rastušom (opština Teslić). Smješteno je na 343 metra nadmorske visine i ujedno predstavlja selo sa najvećom nadmorskom visinom na području opštine Stanari. Zauzima površinu od oko 1, 369 hektara. Kroz selo protiče istoimena rijeka Radnja. Stanovništvo se uglavnom bavi poljoprivredom i stočarstvom. U Radnji Donjoj se nalaze dvije pravoslavne crkve- jedna posvećena Svetom caru Konstantinu i carici Jeleni, a druga, koja se nalazi u zaseoku Draganići, posvećena Svetom velikomučeniku Pantelejmonu.U selu se nalazi i područna, petogodišnja Osnovna škola „Desanka Maksimović“ ,koja pripada centralnoj školi, koja se nalazi u Stanarima. Najrasprostranjenija prezimena su: Draganić, Zelenković, Jovičić, Kvržić, Đekić, Gojić, Pejčić, Toprek.

   

   

  RAŠKOVCI

•  

  

  Raškovci se graniče sa Stanarima, Cvrtkovcima, Jelanjskom, Ostružnjom Donjom, Dragalovcima i Mitrovićima. Smješteni su na površini od oko 1,195 hektara. Reljef je brdovit, najviše nadmorske visine do 263 metara. Stanovništvo se bavi uglavom poljoprivredom, a određen broj stanovništva je zaposlen u EFT kompaniji. Najčešća prezimena su: Jerinić, Todorić.